Hoe zit dat nu met de AOW-uitkering?

Op de website van de Rijksoverheid staat het volgende vermeld: “Hoeveel AOW u krijgt hangt af van uw woonsituatie. Bent u alleenstaand? Dan krijgt u 70% van het minimumloon. Woont u samen of bent u getrouwd? Dan krijgt u 50% van het minimumloon. Alleenstaanden krijgen meer omdat zij hun kosten van levensonderhoud niet kunnen delen met een huisgenoot.”

De AOW-uitkering voor 2020 bedraagt:

• voor een alleenstaande: € 15.627,00. De zogenaamde ‘ongehuwde AOW-uitkering’.
• voor iemand met een partner: € 10.625,00. De zogenaamde ‘gehuwde AOW-uitkering’.

De ongehuwde AOW-uitkering is aanzienlijk hoger dan de gehuwde AOW-uitkering. De AOW-uitkering is immers bedoeld als minimum basisvoorziening. Bij de gehuwde gaat de overheid ervan uit dat de kosten van de huishouding gezamenlijk worden gedragen.

Hoe werkt dat dan in de praktijk?

Een recente uitspraak attendeert ons weer op de specifieke regelgeving inzake het verkrijgen van een gehuwde of ongehuwde AOW-uitkering.

In deze specifieke situatie was er sprake van een AOW-gerechtigde die al enkele jaren de ongehuwde AOW-uitkering ontving. Na een mooie reis en nieuwe liefde was op enig moment sprake van een huwelijk in Thailand. De burgerlijke status van de AOW-gerechtigde werd formeel aangepast naar de status gehuwd en de AOW-uitkering werd aangepast naar de lagere uitkering voor gehuwden.

Er werd beroep aangetekend door de AOW-gerechtigde aangezien hij van mening was dat zijn uitkering onterecht was aangepast. Zijn nieuwe echtgenote bleef namelijk in het buitenland wonen. Zij voerden dus geen gezamenlijke huishouding.

Er kan inderdaad, bij wijze van uitzondering op de standaard regelgeving, aanspraak worden gemaakt op de ongehuwde AOW-uitkering als er bij echtgenoten sprake is van een duurzaam gescheiden leven. Dit is het geval als minimaal een van beiden de echtelijke samenleving wil verbreken en ze daarom gescheiden leven.

Wat zei de rechter?

In deze situatie werd echter geoordeeld dat er geen sprake was van een duurzaam gescheiden leven. Er werd maandelijks een financiële bijdrage naar de echtgenote overgemaakt en er was intensief contact. De echtgenoten belden en schreven elkaar. Het was een persoonlijke keuze om niet samen te wonen, maar er was geen sprake van dat “ieder zijn eigen leven leidt als ware men niet gehuwd”.

De rechtbank oordeelde dat er terecht enkel nog maar recht was op de gehuwde AOW-uitkering. Dit huwelijk werd voor de AOW-gerechtigde, die zich dit vooraf niet goed had gerealiseerd, een blijvende dure aangelegenheid.

Inge Hessing